bilindik hüsran
(puşt hüzün)yokedilmemiz gerektiğini düşünüyorum. çünkü kafama bu takıldı şu sıralar. ve bu blogspot bokundan da sıkılmaya başladım. 6:35. bir kaç gecedir uyuyamıyorum. 6.45 geldi ister istemez aklıma, ve heybetli ön sözler...
senden söz etmiyorum, daha iyi dediğimde neden aklına ilk sen geliyorsun ki? daha iyi bir dünya, daha iyi yiyecekler, daha iyi savaşlar, daha iyi hastalıklar, daha iyi tanrılar ve daha iyi sosyal haklara ihtiyacımız varken. daha iyi iklimler, daha iyi sokak köpekleri ya da koalalar da işimizi görürdü bu fikri desteklemek için. şu incir çekirdeği evrenlerimize tıkılmışlığımızı elbette anlıyorum, dimağımız kapalı peki neden öyle değilmiş gibi davranırken bile kendinden dışarı çıkmıyor aklın?
yalanlar, kalkanlardır. korkunç gerçek ile aramızda bizi koruyan. aslen yatağın altına bakamadığın için korkunçtur yatak altı gerçeği. üstelik sana bağırıp duran bir şey var karşında, "söz veriyorum, yatağın altında bir canavar varsa ve o seni yerse, ben de atlayacağım midesine. verdiğim güvence, kalkanın büyümesinden başka bir işe yaramıyor her nedense, öyle büyüyor işte, ta ki taşınamaz hale gelinceye dek. sonra bir parçası düşüyor ve "işte dürüst oldum" diyorsun, oysa sadece yeni bir yalan bu. sonra tekrar düşüyor, yeni bir parça ve her seferinde tamamen çıplak olduğunu iddia ediyor kadın. oysa ben müthiş bacakları ve pembe göğüs uçlarını görmek şöyle dursun, nefesinin kokusunu bile alamıyorum, gözlerinin rengini seçemiyorum.
geçmiş geçmiştir ve gelecek de gelecek; geçmişe ilişkin yalanlar, an ve an tekrar edilecekse tüm geleceğimiz koca bir yalan olacak demektir bu. bunu tanrı bile affetmezdi (- ki o gerçeği zaten biliyor diyorlar) ki ben hiç affetmem.
kaybetme korkusuyla sarıldıkça görünen o ki, sarıldığım şey giderek o kaybetmek istemediğim şey olmaktan çıkıyor. göz yaşları fayda etmiyor. her dört gözünküler de öyle.
işe gidip kemoterapi modülünü bitiricem ve eminim ki kan bankası yeni şeyler isteyecek, essi fiyat kırarken alsancak burnumdan gelicek. bir araba satın alıp şehirler arası yolculuklara çıkmak istiyordum, sisin içinden 130'la geçmek ve eğer sisin sonunda kadın kucaklarsa beni, onu sevmek. ve sonra sonra görüyorum ki, sisin tamamı kadından çıkıyor. sanırım seni bağışlamak üzereyim tanrım.
