kırılgan bir şeyler var etrafımda,

eski bir acıdan öğrendiğim,

tuşlarına piyanonun,

basarken o meşum parmaklar;

düşünüyorum da
fazla ciddiye alıyoruz;
hayatı,
aşkları,
insanları,
acıları

farkedebiliyorsundur,
hepsi aynı delikten çıkıyor
insan,
kaç insandan

ya da

sen bilirsin;
deneyebilirsin,
kimse bilmez ne yaptığını, -bilmesin zaten-

neye yarar bilmek; zamanın geçtiğini, insanların; fikirlerinin değiştiğini?

değişmeyen tek şey,
değişimin kendisidir;
ya da
kimbilir,
belki de;
değişen her şey;
hiçbir şeydir

öyleyse zaman,
bana acı vermeye;
acı, kendini tek gerçek ilan etmeye;
edinimler tüm diğer faydasızlıklarla birlikte beynimde,
kadınlar tüm diğer elde edilmemişlerle ruhumda,
becerilerim tüm diğer yapabildiklerimle bencilliğimde,
eşinmeye devam edecektir

ve bu konuda söyleyeceğim her şey,
aslında -ki görünenin ne olduğunu bilmezken aslından bahsetmek komik geliyor bana-
hiç,
evet,
hiç.
hiç.
hiç.
hiç.

hepsi bu.